มีคนตาบอดคนหนึ่ง.... ไปมาหาสู่ท่านอาจารย์บันเกอิ เสมอๆ
เมื่อตอนที่ท่านยังมีชีวิตอยู่
วันหนึ่ง อาจารย์ เห็นว่าคนผู้นี้ควรจะได้ดวงตาเห็นธรรมเสียที
คืนนั้นเมื่อคนตาบอดมาคุยอยู่ที่วัดจนดึก บังเอิญเป็นคืนเดือนมืด
ตอนลากลับบ้านท่านอาจารย์ก็ให้คนช่วยหาเทียนไขจุดใส่โคมกระดาษ ให้เดินถือกลับบ้าน
คนตาบอดก็บอกอาจารย์ว่า “ไม่ต้องหรอกครับ กลางคืนหรือกลางวัน
สำหรับผมก็เหมือนกัน ผมสามารถกลับเองได้ ไม่ว่ามืดหรือสว่างก็มีค่าเท่ากัน
ผมชินเสียแล้ว”
อาจารย์จึงว่า “เอาไฟตามไปเถอะ ตามไปให้คนอื่นเขา ต่างหาก
เขาจะได้ไม่ชนเอา”
แล้วคนตาบอดคนนั้น ก็ถือโคมเดินกลับบ้าน
พอมาถึงที่แห่งหนึ่งก็มีคนวิ่งสวนมา กำลังจะชน
คนตาบอดจึงตะโกนขึ้นว่า "จะรีบไปไหนกันพ่อคุณ เธอกำลังจะชนฉันน่ะ
ตามไฟไว้ให้แล้วมองไม่เห็นรึไง”
แล้วก็มีเสียงตอบมาว่า “ไฟดับแล้ว เทียนของท่านไหม้หมดแล้ว”
ทันทีที่ได้ยินว่า หมดเชื้อไฟที่จะตามส่องไปได้อีก เขาก็โพลงขึ้น
...........
ด้วยดวงตาภายใน ณ ที่ที่ยืนอยู่นั่นเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น